گل من
تو گـل ناز منی گر همه خار جگرند باش با من که همه رهگذران میگذرند
کیستی،چیستی ای پادشه کشور حسن پادشاهان همه گویند که بیداد گرند
ای شـه حسن که درویشی و درویش نواز نه عجب پیش تو صاحب نظران خاک درند
همـــــه دارنـد سر و زلفی و بالا و بری لیک برخــــــی چو تو آرام دل و تاج سرند
همـــه خوبنـد ولی خوبتر از خوب تویی کاش با چــــشم من ای ماه به رویت نگرند
نه خطا شـد که ز روی تو و خوی خوش تو همچنان گنج ، نکوتر که خسان بیخـبرند
دست های گـنه آلوده ی ما را بگــــذار در چمن زار تو چـــــون آهوی وحشی بچرند
چند گویی که چنین باش و چنان خود دانی
چون تو نازک بدنان جامه ی تقوا بدرد
جمعه 14 تیر 1392 - 3:14:36 AM